درون کوچهً قلبم، چه غمگینانه می پیچد

صدای تو که می گفتی ، به جز تودل نمی بندم

فریبِ وعده هایت را، ندانستم ولی اکنون

به یاد وعده های تو، میان ِ گریه می خندم

برو دیگر که دل از غم رهــا کردم

خدا حافظ که دیگر بر نمی گردم

تو بودی آ سمان من، غمت همسایه قلبم

ولی خورشید چشم تو، به بام دیگری سرزد

قسم برسوز پنهانم، تو را دیگرنمی خواهم

که از باغ دو چشم تو ، پرستوی دلــــم پر زد

برو دیگر که دل از غم رها کــردم

خدا حافظ که دیگر بر نمی گردم

درآن غمگین غروب سرد،تو ازشهرم سفرکردی

نگاهم درافق ها مرد، و من افسوس می خوردم

شیار گونه هایم را، گل اشکم نوازش کرد

و من از تو جدا ماندم ، ولی ای کاش می مردم

برو دیگر که دل از غم رهــا کردم

خدا حافظ که دیگر بر نمی گردم

پرم از درد دلتنگی واسم راهی نمیمونه

تو که خوب و خوشی بی من، بدون تو دلم خونه

دلم خونه، دلم خونه، وجودم بی تو داغونه

دلم خونه....

نمی‌دونه، نمی‌دونه، کسی حالمو جز خدا نمی‌دونه

دلم خونه....

دلت قرصه که من هستم که دنیامو به تو بستم

که هر وقت مشکلی باشه برای تو دمِ دستم

ولی من چی کیو دارم که مثل خود من باشه

که هر وقت عشق رو کم دارم مثل معجزه پیدا شه

دلم خونه، دلم خونه، وجودم بی تو داغونه

دلم خونه...

نمی‌دونه نمی‌دونه کسی حالمو جز خدا نمی‌دونه

دلم خونه....

تو که نیستی پریشونم، دلم خونه

هراسونم و حیرونم و دیوونه

دلم خونه، دلم خونه، وجودم بی تو داغونه

دلم خونه...

نمی‌دونه نمی‌دونه کسی حالمو جز خدا نمی‌دونه

دلم خونه!!!

من شاعر نیستم تا شعر خواندن بدانم...

من عاشقمو به عشق تو زنده می مانم...

نه هنر نقاشی دارم ، نه خط زیبایی...

منم صاحب زیباترین عشق رویایی...

نه شاهمو ، نه سرزمین پهناوری برای

فرمانروایی دارم . . .

من برای قلب کوچکم ، پهناورترین سرزمین

عشق ، فرمانروایی ابدی دارم. . .

نه ثروتی دارم ، نه غرور و ادعا...

من همیشه بنده ام،بنده ی لطف خــدا...

من از دروغ و پلیدی بیزارم . . .

من بخاطر صداقت سفیدی را دوست میدارم...

پرنده نیستمو ندارم هنر پرواز . . .

من همیشه پر زدم در عشقی

بی پایان و بی آغاز . . .

به حرمت نان و نمکی که باهم خوردیم

نان را تو ببر؛که راهت بلند است و طاقتت کوتاه!

نـــــــمک را بگذار برای من..

میخواهم این زخم همیشه تازه بماند..

بغلم مـیکردی و مـیگفتـی....!!!

یببینمـــــ چشمـــــاتو ، منـــــو نگاه کـن

اگه گریـه کنـی قهـــــر مـیکنم ، میرمـــــا

 عشق یعنی حس گرم انتظار

عشق یعنی از زمستان تا بهار

عشق بامن، با تو معنی میشود

عشق بی من، بی تو تنها میشود

عشق یعنی اشک و آه و سوز دل

بعضی عطرهای خوب شیشه اش

هنوز بعداز سالها بوی عطر میدهد

درست مثل جای خالی تو...

خدایــــــــــــا التمـــــــــــاست مــــــی کنـــــــــم

همــــــه دنیــــــــــایـــــــت ارزانــــــــــیِ دیگــــــــــــران !

ولــــــــــــــــی ;
...
آنــکـــــــــــه دنـیــــــــــایِ من اســــــــــت

... مـــــــــــــــــــــالِ دیــگـــــــــــری نبــــــــــاشـــد

ببیـــــــن

من هم
مثل خــــــیلی از عاشـــــق ها

از تو یـــــادگاری دارم

ولــــی
یــــادگـــاری من

با بقیه فــــرق دارد

یــــــادگــــــاری مــــن

از تو
ســــینه ای پر از درد اســـــت ...

به حرمت آن شاخه ی گل سرخ که لای دفتر ترانه هایم خشک شد ! به حرمت قدمهایی که با

هم در آن کوچه ی همیشگی زدیم ! به حرمت بوسه هایمان ! نه ! تو حتی به التماس هایم هم اعتنا

نکردی ! قصه به پایان رسید و من همچنان در خیال چشمان سبزتو ام که ساده فریبم داد ! قصه

به پایان رسید و من هنوز بی عشق تو از تمام رویا ها دلگیرم ………………….