چند وقتیست


هر چه می گردم


هیچ حرفی بهتر از سکوت پیدا نمی کنم ...


نگاهم اما ...


گاهی حرف می زند...


گاهی فریاد می کشد...


و من همیشه به دنبال کسی می گردم


که بفهمد یک نگاه خسته


چه می خواهد بگوید

من پذیرفتم شکست خویش را

پند های عقل دور اندیش را

من پزیرفتم که عشق افسانه است

این دل درد آشنا دیوانه است

میروم از رفتنم دلشاد باش

از عذاب دیدنم آزاد باش

چون که من غمگین تر از تو می روم

آرزو دارم تو هم عاشق شوی

تا بفهمی درد را......................

معنی برخورد های سرد را...

روزی ساعتی می خواستم بگویم عاشقت هستم

اما ای امید جان در آن لحظه ذهن من از فواره ها بالاتر

از زندگی پربارتر

و از امید سرشار بود

حس میکردم که از نگاهم رازم را خوانده باشی

اما اینک بدون تو تنهایی را با تمام ابعادش حس میکنم و

قطره قطره عشقم را با تمام وجودم در یک جمله می گنجانم:

(بدون تو خودم را تنها و بی کس میبینم)

يك بار خواب ديدن تو... به تمام عمر مي‌ارزد پس نگو... نگو که رويای

دور از دسترس، خوش نيست... قبول ندارم گرچه به ظاهر جسم خسته

است، ولی دل دريايست... تاب و توانش بيش از اينهاست. دوستت دارم

و تاوان آن هرچه باشد

تکیه اش بر دیوار و با تنهاییش سر می کرد، دلش خیلی گرفته بود و تنهایی امانش نمیداد.

طاقتش تمام شد و شروع به بد گفتن از خدا کرد، آنقدر گله کرد و بد گفت که خستگی وجودش را فرا گرفت

انگار باید در تنهایی خود می سوخت و می ساخت. سر بر زانوهایش گذاشت و دل

به تنهاییش سپرد

احساس اینکه هیچکس دردش را نمی فهمد سخت آزارش می داد و در ذهنش

حرفهایش را مرور می کرد

درمیان این افکار، ناگهان! گرمی دستانی را بر شانه هایش حس کرد که با لطافت و

مهربانی صدایش می زد

ای عزیزترینم از چه دردمندی؟ و از چه دلت گرفته ؟!

مهربانم بگو، هر آنچه را که بر دلت سنگینی می کند بگو

صدایش خیلی آشنا بود گویی که بارها این صدا را شنیده است، نگاهش را به

نگاهش گره زد، باورش نمیشد،

انگار تمام عمر در کنارش بود و تمام عمر، او بود که دردهایش را تسکین میداد..

بغض امانش را بریده بود، دگر طاقت نیاورد، سر بر شانه هایش انداخت و تا می

توانست گریه کرد و درآغوش گرمش آرام گرفت.

گذشت...

انگار زندگی جدیدی را آغاز کرده و دوباره امید و نشاط در زندگیش جاری شده.

زندگی را آغاز کرد و فراموش کرد آنکه را که همیشه فراموش می کرد.

و خدا در حالی که خیسی اشکها را بر شانه هایش حس می کرد همچنان به او

لبخند میزد.